In nog geen tien minuten tijd hadden we een bladzijde vol met topics bedacht die terug moesten komen in het tijdschrift. We hebben in een deuk gelegen over de anekdotes die naar boven kwamen. Naast de persoonlijke verhalen van familie en vrienden van oma, hebben we het tijdschrift gevuld met ‘tegoedbonnen’, een ‘horoscopen pagina’ en een artikel over kunst. Mijn oma heeft het tijdschrift met tranen gelezen en bekeken. Inmiddels denk ik al wel 75 keer.
Maaike is als een kleindochter voor me. We hebben een speciale band en spreken elkaar regelmatig. Ik heb dan ook met veel plezier met haar samengewerkt aan ons familie project. Naast de teksten die we kregen opgestuurd, hebben we er zelf ook een aantal geschreven, zoals een artikel met beauty tips over ‘mooi oud worden’ en ‘vijftig wijsheden van 50 worden’. Om de verrassing zo groot mogelijk te maken - de jarigen kennen Jilster - hadden we het tijdschrift in een grote doos verpakt met daarbij een doos tissues voor de ontroering.
Mijn moeder was ontzettend blij en aangedaan. Ze had het helemaal niet zien aankomen. Bij sommige foto’s moest ze ontzettend hard lachen, maar ik kon ook merken dat ze ontroerd was door het gebaar. Ik las dingen terug die ik nog helemaal niet over mijn moeder wist. Ook vond ik het erg leuk om op deze manier met elkaar samen te werken en mijn moeder te laten weten dat ze ons heel erg dierbaar is.
Ik ben erg trots op het eindresultaat. De ‘Sophie’ is een zeer persoonlijk magazine geworden. Ieder woord en elke letter heeft een betekenis. Ik ben natuurlijk geen professioneel ontwerper of schrijver. Maar ik denk dat dat juist het verschil maakte. Het was niet strak professioneel vormgegeven, waardoor de emotie er juist vanaf sprong. Ik ben dan ook super fier op het resultaat.
